آبله‌مرغان، یک بیماری عفونی ویروسی بسیار مسری است که عمدتاً کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما بزرگسالان نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. این بیماری توسط ویروس واریسلا زوستر (Varicella Zoster Virus) ایجاد می‌شود و با بثورات پوستی خارش‌دار و تب همراه است. در این مقاله، به بررسی جامع علل، علائم، روش‌های مراقبتی، قرنطینه و سایر جنبه‌های مرتبط با آبله‌مرغان می‌پردازیم.
علل بروز آبله‌مرغان
آبله‌مرغان توسط ویروس واریسلا زوستر (VZV) ایجاد می‌شود. این ویروس از خانواده هرپس‌ویروس‌هاست و می‌تواند از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد آلوده یا از طریق هوا (عطسه و سرفه) منتقل شود. ویروس واریسلا زوستر از طریق استنشاق ذرات تنفسی کوچک که از طریق میزبان آلوده وارد هوا شده‌اند، منتقل می‌شود. خاصیت مسری بودن این ویروس باعث شده که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
علائم و نشانه‌های آبله‌مرغان
علائم آبله‌مرغان معمولاً ۱۰ تا ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر هستند:
تب: معمولاً خفیف تا متوسط
خستگی و بی‌حالی عمومی
کاهش اشتها
بثورات پوستی خارش‌دار: این بثورات مراحل زیر را طی می‌کنند:۱.ظهور لکه‌های قرمز کوچک ۲.تبدیل به تاول‌های پر از مایع ۳.ترکیدن تاول‌ها و تشکیل دلمه. این بثورات معمولاً از تنه شروع شده و به صورت، دست‌ها و پاها گسترش می‌یابند.
دوره سرایت و قرنطینه
آبله‌مرغان بسیار مسری است و افراد آلوده از یک تا دو روز قبل از بیرون ریختن بثورات تا زمانی که همه تاول‌ها از بین نرفته‌اند، بیشترین احتمال انتقال را دارند. کودکان مبتلا به آبله‌مرغان معمولاً طی ۷ تا ۱۰ روز بهبود می‌یابند، اما در بزرگسالان دوره بیماری طولانی‌تر و احتمال بروز عوارض بیشتر است. برای پیشگیری و کنترل این بیماری، دانش‌آموزان مبتلا باید به مدت یک هفته از رفتن به مدرسه اجتناب کنند و مراقبت در منزل نیز باید در فضای جدا از اعضای خانواده که تاکنون به آبله‌مرغان مبتلا نشده و یا واکسن دریافت نکرده‌اند، انجام شود.
مراقبت‌های خانگی
برای تسکین علائم و جلوگیری از عوارض، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
استراحت کافی
نوشیدن مایعات فراوان برای جلوگیری از کم‌آبی بدن
استفاده از مسکن‌های تجویزی برای کاهش تب (مانند استامینوفن)
استفاده از لوسیون کالامین برای کاهش خارش
کوتاه نگه‌داشتن ناخن‌ها و جلوگیری از خراشیدن بثورات برای پیشگیری از عفونت‌های باکتریایی
عدم نیاز به آنتی بیوتیک مگر در شرایط خاص:آبله‌مرغان یک بیماری ویروسی است و نیاز به دریافت آنتی‌بیوتیک ندارد. خانواده‌ها باید از مصرف خودسرانه هر گونه دارویی اعم از ایبوپروفن، آسپرین و دیکلوفناک پرهیز کنند. اما در صورتی که زخم‌ها توسط باکتری آلوده شوند، به‌ویژه در کودکان که معمولاً راش‌های پوستی را دستکاری می‌کنند، نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک دارند.
پیشگیری
واکسیناسیون مؤثرترین راه پیشگیری از آبله‌مرغان است. واکسن آبله‌مرغان به‌طور گسترده در دسترس است و توصیه می‌شود کودکان در سنین مشخص واکسینه شوند. همچنین، افرادی که در معرض خطر بالاتری هستند، مانند کارکنان مراکز مراقبت از کودک یا مدارس، باید واکسینه شوند.
عوارض احتمالی
اگرچه آبله‌مرغان معمولاً یک بیماری خفیف است، اما می‌تواند عوارضی ایجاد کند، به‌ویژه در بزرگسالان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. عوارض ممکن است شامل عفونت‌های باکتریایی پوست، ذات‌الریه، التهاب مغز و مشکلات انعقادی باشد. در زنان باردار، آبله‌مرغان می‌تواند منجر به عوارض جدی برای جنین شود.
آبله‌مرغان یک بیماری ویروسی مسری است که می‌تواند باعث ناراحتی و در برخی موارد منجر به عوارض شود. درک علائم، علل، عوامل خطر، تشخیص، گزینه‌های درمانی و استراتژی‌های پیشگیری برای مدیریت و جلوگیری از گسترش این بیماری بسیار حائز اهمیت است. با رعایت مراقبت‌های بهداشتی، واکسیناسیون و پیشگیری از تماس با افراد مبتلا، می‌توان خطر ابتلا به آبله‌مرغان را کاهش داد و از شیوع آن جلوگیری کرد.